Rola nieinwazyjnej stymulacji nerwu błędnego w patologii nowotworów i immunoterapii.

Nasz główny temat dotyczy nieinwazyjnej stymulacji nerwu błędnego (VNS), innowacyjnej metody, która może zrewolucjonizować obecne strategie terapeutyczne w onkologii. Nie, nie wymyśliłam tego sama. Nasza prezentacja opiera się na niedawnej publikacji w 'Cancer Medicine’, która szczegółowo omawia te kwestie. Link do niej znajdziesz tutaj: link.

Nawet jeśli nie zmagasz się z rakiem, ten materiał może ci bardzo pomoc, ponieważ będziemy omawiali aspekty, które są powiązane z innymi najczęściej spotykanymi chorobami. 

Dzisiaj skupimy się na enzymie, który wpływa na tworzenie się i rozwój nowotworów, a jego aktywacja wspomaga leczenie w tej chorobie. Pamiętaj, nie jestem onkolgiem, a informacje tutaj zawarte pochodzą właśnie z wcześniej wspomnianej publikacji.

Wracając do leczenia nowotworów. Dlaczego to tak istotne? Otóż, rak to globalny problem, który nie tylko dotyka milionów ludzi na całym świecie, ale również wiąże się z wysoką śmiertelnością i poważnymi powikłaniami. Według mnie rak, to jedno z największych wyzwań współczesnej medycyny, wymaga ciągłego poszukiwania nowych, skuteczniejszych i bezpieczniejszych metod leczenia. W obliczu ograniczeń i skutków ubocznych tradycyjnych terapii, takich jak chemioterapia czy radioterapia, naukowcy i lekarze szukają alternatywnych rozwiązań. 

W naszym materiale skupimy się na potencjale nowej alternatywnej i bezpiecznej metody leczenia – nieinwazyjnej stymulacji nerwu błędnego (VNS). Omówimy, jak ta metoda może wpływać na powstawanie i leczenie nowotworów. 

Dlaczego to tak ważne, aby znać te informacje szczegółowo? Ponieważ wiedza ta otwiera nowe perspektywy w leczeniu raka, oferując opcje terapeutyczne, które mogą być bezpieczniejsze, bardziej skuteczne i lepiej tolerowane przez pacjentów, zwłaszcza tych starszych i osłabionych. A w obliczu rosnącej liczby przypadków raka na świecie, poszukiwanie nowych, innowacyjnych metod leczenia jest kluczowe. To może być przełom, na który czekało wiele osób walczących z nowotworem.

Zanim przejdę do samego tematu pozwól, że powiem ci więcej na temat jak powstają nowotwory. Ta wiedza przyda ci się w zrozumieniu dalszej części materiału. 

Rak jest chorobą genomu, która powstaje w wyniku zmian w sygnalizacji DNA i metabolizmie. Zmiany te prowadzą do niekontrolowanego podziału i przetrwania zmienionych komórek. 

Zmiany mogą być spowodowane przez wiele czynników, w tym błędy w syntezie białek i replikacji DNA, co prowadzi do nagromadzenia odpadów metabolicznych. 

Ponadto, istnieje wrodzona stopa błędów w replikacji DNA, która zwiększa się wraz z wiekiem, co stwarza ryzyko rozwoju nowotworów we wszystkich organizmach wielokomórkowych.

Są jeszcze czynniki zewnętrzne, takie jak patogeny (np. wirusy), toksyczne związki chemiczne i promieniowanie, które również mogą przyczyniać się do patogenezy raka poprzez promowanie stanu zapalnego w komórkach. 

Dodatkowo, odwracalne zmiany w ekspresji genów, znane jako zmiany epigenetyczne, mogą również prowadzić do rozwoju nowotworów.

A teraz smutna i zaskakująca statystyka. Smutna, bo porażająca swą rozległością. Zaskakująca, ponieważ chcemy latać na Marsa, a nadal nie możemy poradzić sobie z nowotworami.

Według globalnych statystyk dotyczących raka, w 2020 roku odnotowano około 19 milionów nowych przypadków raka na całym świecie, z czego dziewięć milionów zakończyło się śmiercią. Mimo różnorodności typów raka, wiele z nich dzieli podobne procesy patologiczne.

Te procesy obejmują zdolność do przekazywania informacji o wzroście komórek, unikania genów hamujących rozwój komórek, oporu wobec śmierci komórkowej, nieograniczonej replikacji komórek, tworzenia nowych naczyń krwionośnych oraz inwazji i migracji do innych komórek i tkanek. 


Przyczynami tych procesów są stres oksydacyjny, stan zapalny oraz zwiększona i niekontrolowana aktywność układu współczulnego.


W leczeniu raka celuje się we wspomniane procesy stosując chemioterapię, radioterapię i inne interwencje. Jednak te terapie mogą powodować poważne skutki uboczne, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu. Szczególną uwagę należy zwrócić na leczenie raka u osób starszych, u których ryzyko rozwoju raka i śmierci z tego powodu wzrasta z wiekiem, głównie z powodu nagromadzenia mutacji.

W związku z tym, jak wspomniałam, poszukiwane są skuteczne i opłacalne rozwiązania terapeutyczne. Jedną z rozważanych opcji jest stymulacja nerwu błędnego (VNS), która stanowi obiecującą alternatywę w leczeniu raka.

Czym zatem jest nerw błędny i nieinwazyjna stymulacja nerwu błędnego? I jak wpływa na wspomniany enzym?

 Nerw błędny, będący dziesiątym nerwem czaszkowym, jest głównym składnikiem układu przywspółczulnego i najdłuższym nerwem czaszkowym w ciele. Składa się w 80% z włókien aferentnych (czuciowych), które przekazują informacje z ciała do mózgu, oraz z 20% włókien eferentnych (ruchowych), które przekazują informacje z mózgu do ciała. 

VNS zwiększa poziomy norepinefryny (NE) i kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), kontrolując jednocześnie trawienie, tętno i oddychanie.


Dwa rodzaje stymulacji: inwazyjna (VNS) i nieinwazyjna (tVNS). 


Stymulacja nerwu błędnego może być przeprowadzana bezpośrednio poprzez chirurgicznie wszczepione elektrody (inwazyjna VNS) lub nieinwazyjna pośrednio poprzez elektrody umieszczone na skórze w miejscach, gdzie znajdują się obwodowe gałęzie nerwu. 

Metoda inwazyjna wiąże się z większym ryzykiem działań niepożądanych, takich jak arytmie serca, porażenie strun głosowych, dysfagia, zaburzenia smaku, migotanie przedsionków, obniżenie saturacji tlenu i ból w klatce piersiowej. Z kolei metoda nieinwazyjna jest mniej ryzykowna.

Nieinwazyjna tVNS obejmuje stymulację elektryczną, dotyk manualny, stymulację oddechową i medytację uważności. Dzisiaj skupimy się na stymulacji nieinwazyjnej za pomocą urządzenia. Elektryczna stymulacja polega na stymulacji miejsca, gdzie pod skóra przebiegają włókna nerwu błędnego. 

Raporty wskazują, że nieinwazyjna tVNS poprawia funkcje motoryczne po udarze, kontroluje napady w epilepsji, poprawia funkcje poznawcze i leczy zespół ostrej niewydolności oddechowe w COVID-19.


  • tVNS jako Alternatywna Metoda Leczenia:
    • Nieinwazyjna stymulacja nerwu błędnego (tVNS) jest nowatorską metodą, która może oferować alternatywę dla tradycyjnych terapii onkologicznych.
    • Ta metoda może być szczególnie korzystna dla pacjentów, którzy nie są kandydatami do bardziej inwazyjnych procedur lub którzy doświadczają negatywnych skutków ubocznych standardowych terapii.

Dzisiaj omówimy jeden z aspektów na jaki wpływa tVNS czyli na redukcję stresu oksydacyjnego. Ma to również powiązanie z mitochondriami.

Redukcja Stresu Oksydacyjnego

Stres oksydacyjny jest procesem patologicznym wynikającym z nierównowagi między produkcją a akumulacją reaktywnych form tlenu, takich jak rodniki ponadtlenkowe, nadtlenek wodoru, rodniki hydroksylowe i pojedynczy tlen w komórkach oraz zdolnością organizmu do ich detoksykacji. co jest ważne, ponieważ stres oksydacyjny jest czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju i progresji raka. Mówiąc w inny sposób: Do stresu oksydacyjnego dochodzi, kiedy w organizmie zaburzona jest równowaga pomiędzy ilością szkodliwych wolnych rodników a przeciwutleniaczy, których zadaniem jest neutralizacja tych pierwszych. Stan ten może doprowadzić do wielu chorób i szybszego starzenia się organizmu. 


Stymulacja nerwu błędnego redukuje stres oksydacyjny poprzez aktywację (SIRT1).


Enzym SIRT 1

Sitruiny to grupa białek enzymatycznych mających zdolność wyciszania określonych genów tzw. genów starzenia, których aktywność wiązana jest z rozwojem miażdżycy, choroby Alzheimera, Parkinsona, a jednocześnie aktywują tzw. geny długowieczności. Te niezwykłe białka, mogą być kluczem do długowieczności i zdrowia! Sirtuiny, a w szczególności SIRT1 i SIRT3, to prawdziwi superbohaterowie w świecie biochemii, aktywujący się w miejscach o największej aktywności metabolicznej naszego organizmu: tkance tłuszczowej, wątrobie i trzustce.

Pamiętacie jak powyżej wspominałam ze rak pochodzi min. od choroby genomu, która powstaje w wyniku zmian w sygnalizacji DNA i metabolizmie? Gen, którego produkt wpływa na stabilność genomu, a dzięki temu na długość życia, początkowo odkryto u drożdży. Nazwano go ang. Silent Information Regulator 2 (SIR2). U ssaków opisano siedem białek należących do rodziny sirtuin (SIRT1-SIRT7). Występują one w różnych przedziałach komórkowych. W cytoplazmie jest obecna głównie sirtuina 2, w mitochondriach dominują sirtuina 3, sirtuina 4 i sir- tuina 5, natomiast w jądrze komórkowym zlokalizowane są sirtuina 1, sirtuina 6 oraz sirtuina 7. Dzięki temu sirtuiny mogą wpływać na wiele procesów komórkowych, takich jak metabolizm glukozy oraz lipidów, karcenogeneza, apoptoza, naprawa DNA czy starzenie się komórki. Co ważne, aktywność wszystkich sirtuin jest zależna od dostępności kofaktora – NAD+ = znowu mitochondria 🙂

Sirtuiny mogą więc przyczyniać się do wzmocnienia lub osłabienia aktywności enzymatycznej białek, jak również do zmian w ich ekspresji. Nic więc dziwnego, że zaburzenie działania sirtuin może prowadzić do rozwoju poważnych chorób, takich jak cukrzyca czy nowotwory 

SIRT1 zyskało rozgłos przede wszystkim ze względu na swój wpływ na proces starzenia. Wpływa na procesy metaboliczne, funkcjonowanie układu hormonalnego, sympatycznego układu nerwowego oraz ekspresję genów w komórkach mięśni, serca i mózgu. Dodatkowo, sirtuiny przyczyniają się do obniżania poziomu reaktywnych form tlenu (ROS), hamowania apoptozy i naprawy uszkodzeń DNA.

SIRT1 reguluje funkcje metaboliczne centralnie poprzez podwzgórze.

Badania wykazały, że nadekspresja SIRT1 może zatrzymać rozwój raka okrężnicy – to jakby znaleźć złoty klucz do zamknięcia drzwi przed rozwojem nowotworu. Ale to nie wszystko, SIRT1 może również działać jako supresor nowotworu, co oznacza, że jego obecność może zapobiegać powstawaniu raka. 

Na marginesie: Szczególne zainteresowanie wzbudzają egzogenne aktywatory sirtuin, takie jak np. resweratrol, który znajdziecie w Q10 Komplex dr Kucery. Ich działanie dotyczy przede wszystkim aktywacji sirtuiny 1, jednak wpływają również na aktywność jej najbliższych homologów – sirtuiny 2 i sirtuiny 3.


A następny materiał na podstawie tej samej publikacji opowie nam o obniżaniu stanów zapalnych w nowotworach.

Dominika

Specjalista funkcjonalnej terapii mitochondrialnej, programu słuchowego Safe and Sound, stymulacji nerwy błędnego tVNS.