Poniżej przedstawiamy wykaz gabinetów w Polsce, które oferują usługi nieinwazyjnej przezskórnej stymulacji nerwu błędnego przy użyciu urządzenia Parasym.
- Neuro-Oxy
ul. M. C. Skłodowskiej 8
Kędzierzyn-Koźle
www.neuro-oxy.pl
Kategoria: tVNS – Stymulacja Nerwu Błędnego
Takie pytanie zadali sobie naukowcy z badania pilotażowego w Belgii. Wyniki badania ukazały się w Frontiers in Neurology and Neuroscience Research w maju tego roku. O COVID nie będę pisała ponieważ wszyscy jesteśmy bombardowani informacjami i wiemy z czym wiąże się ten wirus. Bardziej zainteresował mnie problem rekonwalescencji po COVID i tego, w jaki sposób można najszybciej pomóc powrócić do zdrowia.
Teraz krótkie dane techniczne, abyśmy zrozumieli na czym polegało badanie.
- Badanie trwało 10 dni.
- Badani otrzymali 10 przezskórnych stymulacji nerwu błędnego tVNS.
- Wybrano 20 pacjentów cierpiących na przewlekły zespół COVID. Objawy były starannie rejestrowane, a dla każdego pacjenta skonstruowano osobistą skalę intensywności.
- Badani byli w wieku od 20-60 lat.
- W badaniu wzięło udział 12 kobiet i 8 mężczyzn.
- Wszyscy pacjenci byli wolni od poważnych problemów zdrowotnych przed infekcją.
- Przed zakażeniem wirusem, 19 badanych było aktywnych zawodowo, a 17 prowadziło regularną aktywność fizyczną.
- Stymulację wykonywano za pomocą urządzenia Parasym.
- Ocenę kliniczną i pomiary czynników zapalnych krwi przeprowadzono w dniach 0, 5 i 10. Dane analizowano za pomocą nieparametrycznych metod statystycznych.
- Badani zostali również poddani ocenie klinicznej 7 dni po ostatniej stymulacji (obserwacja).
Rezultaty w skrócie:
- Wszyscy pacjenci ukończyli badanie.
- Objawy kliniczne zaburzenia były podobne dla każdego pacjenta: zmęczenie, ból, problemy trawienne i trudności poznawcze.
- Stan wszystkich pacjentów polepszył się radykalnie podczas neurostymulacji urządzeniem Parasym.
Około 65 milionów ludzi na świecie cierpi na epilepsję. Niestety około 30% z nich nie odpowiada na leczenie farmakologiczne. Mniej niż 5% pacjentów odczuwa korzyści po połączeniu 2 lub 3 leków przeciwepileptycznych.
Dane te pokazują dramatyczną potrzebę alternatywnych rozwiązań, które byłyby efektywnie, dobrze tolerowane przez pacjenta oraz miały mało skutków ubocznych.
Skupiając się na 30% pacjentów z padaczką lekooporną, możemy im pomóc poprzez:
– Wspomnianą kombinację 2, 3 leków, gdzie mniej niż 5% pacjentów poczuje poprawę.
– Rozwiązanie operacyjne, do którego kwalifikuje się mniej niż 10% pacjentów. Jest to rozwiązanie efektywne, jednak bardzo inwazyjne.
– Neurostymulację – inwazyjna procedura wszczepienia stymulatora nerwu błędnego (VNS) lub głębokiej stymulacji mózgu.
Wszczepienie VNS jest zatwierdzoną procedurą przez FDA od 1997 roku. Jest metodą inwazyjną i posiadającą szereg skutków ubocznych. Około 50%-60% pacjentów reaguje pozytywnie na tą metodę poprzez redukcję napadów.
Nowym podejściem do lekoopornej padaczki jest nieinwazyjna przezskórna stymulacja nerwu błędnego tVNS, która powstała na bazie działania VNS. W badaniach przeprowadzonych przez Dietricha w 2008 roku i Yakunina w 2018 roku zauważono, że metoda stymuluje te same obszary mózgu jak inwazyjne wszczepienie stymulatora nerwu błędnego. Stymulacje tVNS i VNS mają podobne wyniki.
Urządzenie Parasym znacznie zwiększa aktywność części parasympatycznej AUN odpowiadającej za regenerację.
Równowaga autonomicznego Układu Nerwowego
Przywspółczulny układ nerwowy (PNS) i współczulny układ nerwowy (SNS) – działają w równowadze i razem tworzą autonomiczny układ nerwowy (AUN), który jest odpowiedzialny za wiele autonomicznych (nieświadomych) procesów w ciele.
Układ przywspółczulny nazywany jest „odpoczynkiem i trawieniem”, a układ współczulny służy do „walki lub ucieczki”. Aktywacja PNS zmniejsza aktywność SNS i odwrotnie, ponieważ systemy te działają w równowadze. Z terapeutycznego punktu widzenia korzystne jest włączenie przywspółczulnej aktywności na żądanie (lub zmniejszenie aktywności współczulnej).
Nerw błędny łączy się z PNS, a aktywność nerwu błędnego jest skorelowana z aktywnością autonomicznego układu nerwowego. W rezultacie postawiono hipotezę, że celowana stymulacja nerwu błędnego (mikropulsami prądu elektrycznego) może prowadzić do aktywacji układu przywspółczulnego, a także do wykorzystania mechanizmów terapeutycznych AUN.
Stymulacja nerwu błędnego
Stymulowanie nerwu błędnego zostało dobrze wykorzystane w praktyce klinicznej poprzez chirurgiczne wszczepienie elektrody do nerwu i włożenie urządzenia podobnego do rozrusznika serca. Jednak ta procedura jest kosztowna, dostęp jest ograniczony, a operacja wiąże się z powikłaniami.
Parasym opracował urządzenie, które przeprowadza stymulację poprzez gałąź nerwu błędnego, która biegnie przez ucho zewnętrzne. Ta metoda jest obecnie znana jako przezskórna stymulacja nerwu błędnego (tVNS) lub nieinwazyjna stymulacja nerwu błędnego (nVNS).
Zespół chronicznego zmęczenia: badanie wpływu infekcji.
Zespół przewlekłego zmęczenia / Zapalenie mózgu i rdzenia mięśniowego (CFS) jest przewlekłą chorobą, która charakteryzuje się ekstremalnym zmęczeniem oraz szeregiem innych dolegliwości. Naukowcy ciągle mają problem ze znalezieniem możliwego do zidentyfikowania źródła tej wyniszczającej choroby. Rezultatem są często nieefektywne interwencje.
Zrozumienie podstawowej przyczyny powstania CFS dla każdego pacjenta nie jest proste. Jest to częściowo spowodowane trudnością w diagnozowaniu, ponieważ objawy, które składają się na CFS, można czasem przypisać depresji, lękowi, bezsenności lub innym chorobom, z którymi te objawy się pokrywają.
Powyższe problemy wywołały debatę na temat CFS i skłonność do przypisywania tych objawów przyczynom psychologicznym, a nie biologicznym. Było tak do czasu najnowszych wyników badań, które to wykazały, że w 100% CFS jest odzwierciedleniem podstawowej odpowiedzi immunologicznej, prawdopodobnie reakcji na infekcje [1].
Kilka lat temu, raport opublikowany przez American National Academy of Medicine, potwierdził koncepcję infekcji wywołujących objawy CFS. Dowody przedstawione w raporcie pasują do wcześniejszej pracy hipotetycznej Michaela VanElzakkera [2], w której wysunął teorię, że CFS może wynikać z infekcji nerwu błędnego. Jest to istotny element, który może być pomocny w znalezieniu skutecznego leczenia choroby.
Stymulacja nerwu błędnego (VNS) u ludzi z Crohn przyniosła bardzo obiecujace wyniki. jest to spowodowane właściwościami przeciwzapalnymi nerwu błędnego. Zaczął lepiej pracować i wiele objawó, które dawała choroba Crohna – zniknęło.
Jest to najnowsze badanie z 8 czerwca 2020 roku:
➡️ 12 miesięcy trwające badanie, którego celem było zbadanie stymulacji nerwu błędnego (VNS) jako nowej strategii terapeutycznej u chorych na Crohn.
➡️ Badanie to stanowiło kontynuację wcześniej przeprowadzonych badań.
➡️METODA: Dziewięciu pacjentów z umiarkowanie aktywną chorobą przeszło VNS.
➡️Obserwowano parametry kliniczne, biologiczne, endoskopowe, cytokiny (osocze, jelito) i metabolity śluzówkowe.
KLUCZOWE WYNIKI:
✅Po roku VNS pięciu pacjentów było w remisji klinicznej, a sześciu w remisji endoskopowej.
✅Białko C-reaktywne (CRP) i kalprotektyna w kale zmniejszyły się odpowiednio u sześciu i pięciu pacjentów.
✅ U siedmiu pacjentów przywrócono odpowiednie napięcie nerwu błędnego i zmniejszono punktację bólu.
✅ Profil cytokinergiczny u pacjentów ewoluował w kierunku bardziej „zdrowego profilu”: najbardziej wpływowymi cytokinami były interleukiny 6, 23, 12, czynnik martwicy nowotworów α i transformujący czynnik wzrostu β1.
✅VNS był dobrze tolerowany.
📣WNIOSKI: Stymulacja nerwu błędnego jawi się jako innowacyjne i dobrze tolerowane leczenie w umiarkowanej chorobie Leśniowskiego-Crohna. Po 12 miesiącach, VNS przywrócił homeostatyczne napięcie nerwu błędnego i zmniejszył stan zapalny pacjentów.
VNS ma prawdopodobnie globalny modulujący wpływ na układ odpornościowy wraz z regulacjami metabolicznymi jelit.
To badanie pilotażowe wymaga powtórzenia w większym randomizowanym badaniu kontrolnym z podwójnie ślepą próbą.
✅Neurostymulator nerwu błędnego możesz kupić u nas w sklepie: www.mitoterapia.com
Przezskórna stymulacja nerwu błędnego tVNS może być obiecującą metodą wspomagania leczenia autyzmu. Ma potencjał nie tylko do łagodzenia jego objawów, ale także chorób towarzyszących takich jak epilepsja, depresja czy lęki. Jako nieinwazyjna, tania i wygodna metoda jest warta spróbowania.
Poniżej przedstawię podstawowe obszary, które mogą ulec poprawie dzięki tVNS. Opracowanie powstało na podstawie lektury artykułu, który ukazał się w Frontiers in Neuroscience w 2016 roku.
Modulacja podstawowych funkcji upośledzonych w autyzmie.
W autyzmie sztandarowymi objawami są zaburzone interakcje społeczne, powtarzalność pewnych zachowań, brak elastyczności. Do tego dochodzą problemy z mową, brak wokalizacji, słabsze wykonywanie poleceń i obniżona mimika twarzy.
Stymulacja nerwu błędnego może modulować emocjonalne interakcje społeczne i powtarzalne zachowania dzieci (Porges, 1997; Levy i in., 2010; Hull i in., 2015).
Zgodnie z modelem systemu zaangażowania społecznego wysoki poziom aktywności nerwu błędnego wiąże się z lepszymi umiejętnościami społecznymi, takimi jak interakcje matka-niemowlę i ich pozytywny wpływ (Porges, 2003).
Niska aktywność nerwu błędnego wiąże się z mniejszym wokalizowaniem (Porges, 2001).
Podczas zaangażowania społecznego, mimikę twarzy (nerw czaszkowy VII), słuchanie (nerw czaszkowy VIII) i wokalizację (nerwy czaszkowe IX, X) można zintegrować poprzez aktywność gałęzi nerwu błędnego, które regulują mimikę twarzy, powieki, ucho środkowe, krtań, gardło, żucie i kilka mięśni trzewnych narządów (Porges, 2001).
To, co bardzo często dodatkowo charakteryzuje ludzi z autyzmem i co jest udowodnione w badaniach, to symptomy niskiej aktywności nerwu błędnego objawiające się w minimalnej ekspresji twarzy i płaskiej intonacji, trudnościach z percepcją mowy, zmniejszonej reakcji na własne imię i informacje społeczne oraz niskim poziomie podstawowej przywspółczulnej czynności serca. Niektóre z tych cech, można poprawić za pomocą terapii, takich jak powtarzalna przezczaszkowa stymulacja magnetyczna i masaż, które mogą zwiększać aktywność nerwu błędnego. Dla przykładu, terapia polegająca na dotyku może zwiększyć socjalne interakcje i więź pomiędzy dzieckiem autystycznym i rodzicem.
Kilka badań wykazało, że zastosowanie VNS wywiera pozytywny wpływ na zachowanie, emocje i umiejętności społeczne u osób z autyzmem. Nadal trwają dyskusje nad tym tematem, ale wyniki badań ukazują relację pomiędzy tymi obszarami.
Na przykład, badanie przeprowadzone przez Hull ukazało stały spadek częstotliwości stereotypów i zachowań agresywnych, który był widoczny po roku leczenia VNS w przypadku 10-letniego chłopca z ASD, współistniejącą padaczką i autoimmunologiczną chorobą neuropsychiatryczną związaną z infekcjami paciorkowcowymi – PANDAS (Hull i in. , 2015). Ponadto autorzy stwierdzili również, że nastąpiła poprawa podążania za instrukcjami, które są wskaźnikiem umiejętności komunikatywnych.
Bardzo ciekawe opracowanie ukazało się w 2016 roku w Frontiers in Neuroscience dotyczące zastosowania przezskórnej stymulacji Neru błędnego (tVNS) u osób z diagnozą autyzmu. Wiele badań potwierdza pozytywne efekty zastosowania tej metody, głównie badania skupiały się na głównych przyczynach śmierci w autyzmie czyli epilepsji i depresji. Badacze w omawianym opracowaniu poszli dalej. Wysuwają stwierdzenia, że tVNS może pomóc nie tylko w epilepsji i padaczce ale również w zaburzeniach, które są uznawane za podstawowe objawy autyzmu. Pomimo, że sposób działania tej stymulacji nie jest dokładnie poznany, wiele badań wykazało że metoda korzystnie wpływa na zaburzenia nastroju czy dysfunkcje socjalne. Co więcej, pojawiają się kolejne dowody ukazujące, że tVNS potrafi aktywować te obszary mózgowe u osób z autyzmem, które są zaburzone oraz wywołać modulację neuroimmunologiczną.
Urządzenie Parasym ™ jest urządzeniem medycznym i zapewnia nieinwazyjną neurostymulację w celu wykorzystania korzystnych mechanizmów terapeutycznych nerwu błędnego.
Mikropulsy prądu elektrycznego są przesyłane przez specjalnie zaprojektowaną elektrodę nauszną skierowaną na nerw błędny.
Stymulacja nerwu błędnego
Nerw błędny zapewnia unikalne wejście do mózgu poprzez jego gałąź uszną, gdzie stymulacja elektryczna umożliwia bezpośredni modulacyjny dostęp do podkorowych obszarów mózgu. Jest to o tyle ważne, ponieważ łączą się one z kilkoma neurofizjologicznymi i neurozapalnymi szlakami odbudowy.
Rozwój stymulacji nerwu błędnego (VNS) w trakcie terapii rozpoczął się od badań Jamesa Corninga, który opracował pierwsze podstawowe funkcjonujące urządzenie VNS. Pod koniec lat 90., po sukcesie kilku prób klinicznych ilustrujących korzystne zastosowanie VNS w leczeniu opornej na leczenie padaczki i depresji, FDA zatwierdziła jego zastosowanie w wymienionych przypadkach. Ilustruje to bezpieczne i skuteczne stosowanie tej metody leczenia. Korzystanie z VNS jako metody leczenia było nadal ograniczone koniecznością chirurgicznej implantacji. Dodatkowo dochodziło ograniczenie geograficzne (centra specjalizujące się w procedurze), decyzyjne według ciężkości stanu zdrowia (uzasadniające zabieg chirurgiczny) i finansowe (ci, których stać było na procedurę).